Budowa serca

Serce jest najważniejszą i centralną częścią ludzkiego układu krwionośnego, odpowiedzialnego za dostarczanie do wszystkich narządów tlenu i substancji odżywczych oraz odprowadzanie z nich produktów przemiany materii.

U dorosłego człowieka ma wielkość pięści, mieści się w klatce piersiowej, między mostkiem i kręgosłupem oraz prawym i lewym płucem.

Składa się z czterech części: prawego i lewego przedsionka oraz prawej i lewej komory. Pomiędzy jamami prawej i lewej strony serca znajdują się przegrody: między przedsionkową i międzykomorową.

Z lewej komory serca wychodzi duże naczynie krwionośne zwane aortą, które następnie dzieli się stopniowo na coraz mniejsze tętnice, które docierają do wszystkich części ciała, doprowadzając do nich krew. Ta jest zbierana z tkanek przez system naczyń żylnych, łączących się ostatecznie w dwie żyły główne: górną i dolną, uchodzące do prawego przedsionka serca. Ten system obiegu krwi nazywamy krążeniem dużym. Istnieje również krążenie małe (płucne), którego zadaniem jest doprowadzanie krwi do płuc w celu wysycenia jej tlenem. Składa się z tętnicy płucnej wychodzącej z prawej komory serca, systemu drobnych naczyń w miąższu płuc i żył, które w formie 4 większych naczyń uchodzą do lewego przedsionka, doprowadzając bogatą w tlen krew z powrotem do serca, skąd przez lewą komorę rozprowadzana jest po organizmie.

Przedsionki i komory serca są od siebie oddzielone zastawkami: trójdzielną – między prawym przedsionkiem a prawą komorą oraz dwudzielną (mitralną) – między lewym przedsionkiem a lewą komorą. Zapobiegają one cofaniu się krwi w trakcie skurczu. Zastawki oddzielają również aortę i tętnicę płucną od odpowiednio lewej i prawej komory serca

Serce jest aktywnie pracującym mięśniem i samo również wymaga intensywnego dostarczania tlenu i substancji odżywczych za pośrednictwem dwóch tętnic wieńcowych – prawej i lewej – które odchodzą od aorty w jej początkowym odcinku i przebiegają na powierzchni serca. Krew z serca zbierana jest przez drobne żyłki, które następnie łączą się na jego tylnej powierzchni w tak zwaną zatokę wieńcową, uchodzącą do prawego przedsionka.